Mersin
Tunceli'de 3 sene önceki şehit sakıt Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Mersin'de canlı ailesi, oğullarının hatıralarını haiz eşya ve fotoğraflarla donattıkları evlerinde, yüreklerindeki döl acısını hafifletmeye çalışıyor.
Tunceli'nin Nazımiye ilçesi kırsalında 26 Ekim 2018'de teröristlere müteveccih operasyonda aksi iklim koşullarından etkilenerek şehit sakıt Türkel'in ailesi, oğullarının anısını Mersin'in Toroslar ilçesindeki evlerinde yaşatmaya değişmeyen verdi.
Sokağı Türk bayraklarıyla donatan şehit ailesi, evlerinin girişine de ay-yıldız figürlerinin toprak almış olduğu "Şehit Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Evi" mukayyet safiha astırdı.
Ay-yıldızlı Türk bayrağını müşterek odalarının tavanına da işleten aile, evlerinin rastgele köşesini çocuklarının fotoğraflarıyla donattı.
Oğullarının odasında çocuklarının hatırasını yaşatmaya etkin Türkel ailesi, şehit askerin çocukluk fotoğrafları, kıyafetleri, askeri üniformaları ve aşırı sayıda eşyasının toprak almış olduğu odaya gözü kabilinden bakıyor.
Şehit ailesi, oğullarının anılarını yaşattıkları odada, yüreklerinde tazeliğini koruyucu döl acısını dindirmeye çalışıyor.
"Oğlumun künyesini gururla taşıyorum"
Anne Sebahat Türkel, AA muhabirine, evladının yurt ve sembol düşüncesince savaş ederken şehit düştüğünü söyledi.
Oğluyla, şehit olmaksızın müşterek gündüz önceki telefonla konuştuğunu dile getiren Türkel, "Halimi hatırımı sordu. Sesi aşırı şirin geliyordu. Meğerse komutanları 'Herkes sevdiğini arasın' demiş. Oğlum da beni aramış. Demek ki onun sevilmiş olduğu benmişim. Hep 'Anne ego şehit olacağım' derdi. İşte erdi muradına." dedi.
Türkel, oğlunun acısını yüreğinin en derinlerinde hissettiğini belirterek, şöyleki bitmeme etti:
"Askerden geldikten sonradan 'Anne ego bilirkişi olacağım' dedi. 'Oğlum yapma, etme, gitme' dedim. Babasıyla da konuşup 'Ben gitmezsem, o gitmezse bu vatanı ki koruyacak?' dedi. Bu kollar seçme insanlar. Ezan dinmesin, sembol inmesin, doğacak nesiller dobra eyyam yaşayabilsin diyerek kişi bedenlerinden vazgeçiyorlar. Bunun şerefi aşırı büyük. Ben bu şerefi gururla taşıyorum. Hiçbir devir kalburüstü takamadım fakat oğlumun künyesini gururla taşıyorum."
Evladına şişman dinamit duyduğunu özetleyen ana Türkel, laflarını şöyleki sürdürdü:
"Odasına girdiğimde elbiselerini kokluyorum. Fotoğraflarına bakıyorum, ayaklarını, ellerini öpüyorum. Bıçakları, bardakları, kumbarası var. Oğlum neyi seviyorsa onlara bakıyorum hep. Namazımı da burada kılıyorum. Bu odada şişman müşterek iştahla salat kılıyorum. Sanki oğlum burada kabilinden zira oğlum namaza aşırı düşkündü. Oğlumun fotoğraflarıyla avunuyorum. Bu fotoğraflar olmasa müşterek boşluğa düşerim. Her yerde oğlumun fotoğrafları var. Yerim olsa şimdi aşırı koyacağım. Bütün eşyaları burada. Oğlumun kestiği tırnağı üstelik atamam. Oğlumun anılarıyla, onun sevgisiyle yaşıyorum. Var olduğuna inanıyorum. Hayatta o. Sadece dünyada değil. Cennete gitti benim oğlum."
"Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum"
Baba Hasan Türkel de oğlunun acısını yaşadığını dile getirdi.
Türkel, oğlunun anısını habbe rastgele köşesinde yaşattıklarını belirterek, şunları kaydetti:
"Oğlumun rastgele seneidevriyesinde misafirlerimiz gelsin görüşme etsin, şehitliğin anlamını ve nite bulunduğunu anlasınlar, diyerek odasında anılarını yaşatıyorum. Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum. Evin zarfında rastgele daim Asım'ın fotoğrafları var. Her göz ağız ağıza fotoğraflarıyla dolu. O fotoğraflarla bu arada yaşıyorum. Mermer taşını öperek yaşıyoruz. Biz teni öpemiyoruz. Bir er gördüğümüz devir 'Bizim oğlumuz da böyleydi' diyoruz. Çocuğumuzun fotoğraflarıyla yatıp kalkıyoruz. Allah etraflı şehit ailelerine dayanak versin. Çok zormuş. Bizim derdimizi kimesne anlayamaz. Sadece şehit ailesi anlar. Şehit özgülemek şereftir fakat acısına eğilmek aşırı zor. Bunu elden canlı bilir."
