Muğla
Göcek Mahallesi'nde levent boylu seneler zincir market işleten 56 yaşındaki Aynur Isparta'ya, 10 sene evvela parkinson teşhisi konuldu. Hastalığı zımnında çetince vakitler nâkil Isparta, evde bulunduğu yıllarda çocukluğundan buyana baş döndürücü sevilmiş bulunduğu resim sanatıyla uğraşmaya değişmeyen verdi.
Resim icra ettiği yıllarda hastalığının etkilerinin azaldığını ayırt fail Isparta, evinin bahçesine işlik kurdu. Isparta, resmin beraberinde seramik ve çini sanatıyla da uğraşarak ıspazmoz ve bunalım hallerini arama dibine almaya çabalıyor.
"Hayatımı boyalarla renklendiriyorum"
Atölyesinin kapısını AA muhabirine açan Isparta, hastalığının evvela dönemlerinde yaşamış bulunduğu zorlukları ve resimle bulunan bağını anlattı.
Fırçayla resim hazırlamaya başladığında hastalığın sebep bulunduğu titremesinin az elan yüzdelik 90 azaldığını vurgulayan Isparta, "Bunu ayırt edince o derece bahtiyar oldum ki anlatamam. Hatta özlük kendime 'Ben hastalığımın çaresini buldum' dedim. Boyalar, renkler, fırçalar… Hikayem böylelikle başlamış oldu." dedi.
Isparta, elan sonraları çini sanatıyla tanıştığını, balçığa biçim verip onu boyamanın hayat donör bulunduğunu dile getirdi.
Çinilerin fırından çıkışını heyecanla beklediğini aktaran Isparta, "Hayatımı boyalarla renklendiriyorum. Kendi hayatımın renklerini buluyorum. Üretiyorum, bundan böyle müşterek kenarda değilim. Parkinson hastaları konuşmakta külfet çeker ve içe bulutlanmış müşterek yapıları vardır. Ben bu zorlukları boya ve fırçalarımla aştım. Boyalar düşüncelerim, fırçalar epizot oldu." sanarak konuştu.
"Son nefesimize derece hayatımızın tadını çıkarmalıyız"
Isparta, bireylere ilişmek düşüncesince uğraş verdiğini, toplumsal iletişim araçları üstünden deneyimlerini paylaştığını belirtti.
İnsanın başına ne gelirse gelsin hayatımızın bitmeme ettiğini anlatım fail Isparta, laflarını şu şekilde sürdürdü:
"Son nefesimize derece hayatımızın tadını çıkarmalıyız. Kendinizin, gönlünüzün ve zihninizin renklerini bulun. Hala dem alıp veriyorsam, Allah bana dedi ki 'Yaşa, yapman gerekenler var.' 'Ben ne istiyorum? Ne ile bahtiyar oluyorum?' sanarak soruyorum. Bu işe seneler evvela 1500 teklik mütekait maaşımla başladım. Şimdi baş döndürücü müşterek tomar malzemem var. Son nefesimi verdiğimde de bu malzemeler açılacak sanat akademisine yardım olacak. Köylerimizde, ücra köşelerde kesinlikle gönlünde renkleri, kabiliyetleri bulunan insanoğlu var. mühim bulunan bunları bulabilmek."
Önce namına elan sonraları da gayrı hanımlara yarayışlı iktisap etmek düşüncesince yola koyulduğunu kail Isparta, bu hayalini yapmak düşüncesince Göcek'te müşterek sanat akademisi açılması düşüncesince elinden mevrut herhangi müşterek şeyi yapacağını kaydetti.
