İstanbul
Hayatını oğlunun doğumuyla tanıştığı serebral palsili küçüklere adayan Cengiz Uzun, henüz ilkin fariza icra ettiği ordudaki deneyimleri sebebiyle tasarladığı makinelerle hastalığın tedavisine ulama sunarken, kurduğu dernekte oluşturduğu tesiste evladı ile ayrımsız kaderi paylaşan küçüklere bakım veriyor.
Amasya'da 1996 senesinde dünyaya mevrut oğlu İbrahim'in fiziki ve cerrahi tedavilere karşın aksiyon gösterememesi üstünde İstanbul'a oturma sonucu meydan ağababa Cengiz Uzun, 1984-1990 yıllarında fariza icra ettiği ordudaki askeri tecrübesiyle oğlu düşüncesince ekipmanlar geliştirmeye başladı. Serebral palsili evlatların hikmet tedavisi ve egzersizleri düşüncesince icra ettiği tasarımlarını, sanayide tanıştığı eli uz eşliğinde kullanılabilir bir hale getiren Uzun, bu makinelerle derneşik otama uyguladığı oğlunun geçmiş adımına 17 yaşında, okumasına 18 yaşında, konuşmasına ise 19 yaşlarında tanıklık etti.
Oğlu İbrahim'in ferdî gereksinimlerini karşılayabilecek hale gelmesine karşın serebral palsili küçüklere rüya etkilemek ve bu konudaki çalışmalara kılavuz gemisi kazanmak düşüncesince çalışmalarını sürdüren Cengiz Uzun, Yeryüzü Serebral Palsililer Bilim, Teknoloji, Araştırma, Geliştirme, Rehabilitasyon, İnovasyon ve Sosyal Yardımlaşma Derneği'ni (SEPARİNDER) kurdu.
Toptancılık yaparak geçimini sağladığını fakat bahis konusu çor nedeniyle işine yeteri derece saat ayıramadığı düşüncesince küçülmeye gittiğini özetleyen Uzun, serebral palsili kişilere henüz enli olanak ve meydan verilmesini beklediklerini söyledi.
SEPARİNDER Başkanı Cengiz Uzun, AA muhabirine, geçmiş kat 1996 senesinde duyduğu, daha sonra kısıtlanmış imkanlarla maksadıyla otama modülü geliştirdiği hastalıkla ilgilendiren çalışmalarını anlattı.
Oğlunun 1996-2007 yıllarında koyu hikmet otama aldığını, arkası sıra cerrahi müdahale bulunduğunu tamlayan Uzun, 2010'da meydana getirilen ikinci ameliyatın arkası sıra aksiyon göstermeyen oğlunun tedavisi düşüncesince savaşım başlattığını vurguladı. Uzun, geçmiş adına evladının bacaklarını akım ettirebilmesi düşüncesince askeri deneyimiyle ön örnek geliştirdiğini ve bunu ortak otomobil ustası ile tasarladıklarını anlattı.
Hazırlanan makinenin oğlunun fiziki gelişimine ulama sağladığını aktaran Uzun, oğluyla bu arada fiilen tedavide kullanılabilecek ayrımlı zerre ve otomobil tasarımları oluşturduklarına dikkati çekti.
"Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 mt. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor"
İmkansızlığın getirmiş olduğu "mucitlik" ile oğlunun geçmiş adımlarına tanıklık etmiş olduğu anı özetleyen Uzun, "Ben bu makineleri yaptıktan ortak sene sonradan oğlum yürümeye başladı. Oturamayan bebek ortak sene sonradan (17 yaşında) bu cihazlarla çalışmanın sonucunda yürümeye başladı. Ertesi sene 18 yaşlarında okumaya başladı, 19 yaşlarında dü nazire konuşmaya başladı. Biz 20 yaşlarında geçmiş okuyucu edip belgesini aldık. Siz ayağını düzelttiğiniz devir iletişimi de değişiyor çocukların. Beyindeki bambaşka gelişmelere de okazyon oluyorsunuz. Benim oğlum şu an ortaöğretim sona gidiyor. Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 mt. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor." niteleyerek konuştu.
Uzun, askeri disiplinin ve birikimin bu çalışmalarda ehemmiyetli görevi bulunduğunu tabir ederken, "Oradaki birikimim olmasa tek nesne yapamazdım. Temeli oraya dayanıyor. O askeri disiplin, o askeri süreklilik, azim, kararlılık, oradaki spor hareketleri, egzersizler, amaç tespit ve amaca ulaşmak. Bir derinti nesne var. Pek aşırı eş buradaki sistemi kopyalıyor gidiyor lakin son alınmıyor. Neden? Belirli ortak abra yok, makul ortak enfrastrüktür yok, sıkı düzen yok, oturma yok. Bunların tabii iri tesiri var." değerlendirmesini yaptı.
Cihazların cemiyet binasında açılan bölgede serebral palsili bireylerin kullanımına belirgin bulunduğunu kaydeden Uzun, dünya genelinde 100 bin nüfusa ehil rastgele ilçede buna benzeri tesislerin kurulmasını istem etti.
"Bir sene olmaksızın 4 bebek serbest yürümeye başladı"
Uzun, "Buradaki sistemi ilkin evime sonradan iş yerime taşıdım. İş yerinden sonradan da 'bu iş ortak cemiyet çatısı altında, her insanoğlunun erişebileceği ortak ortamda olsun' niteleyerek efor gösterdik. Derneği de hakeza kurduk. Kovid devrinde derneğe 14 bebek daima geldi. Bir sene olmaksızın bunun 4 tanesi serbest yürümeye geçti. Hepsinde gelişmeler mevcut lakin 4'ü yürümeye geçti." dedi.
Makinelerin patentlerine maddesel gücünün yetmediğini aktaran Uzun, "İşimi aşırı küçülttüm, bambaşka ortak gelirim yok. Derneğin geliri yok, giderleri cebimden karşılıyorum. Buraya mevrut 14 çocuktan 5 tanesinin ailesi boşanmış, ailesinden ayrılmış. Bunlardan tek sevap almıyoruz. Burada tahsil edilen da buranın kirasına, fizyoterapist maaşına gidiyor. Devletin rastgele biriminden ve ya rastgele ortak yerden sevap almıyoruz. Bugüne derece da almadık." ifadesini kullandı.
Geriye dönerek yaptıklarına baktığında iri devlet yaşadığını, evladı iyileşmesine karşın bu mevzuda çalışmaya bitmeme ettiğini dile getiren Uzun, şunları söyledi:
"Bunlar çocuk, bu dallar masum. Ne aileler ne de bu dallar bunu seçti ve kendilerine ne yapıldığını bilmiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Cerrahiye gidiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar; çıkar yol kullanıyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Siz olmuş fert adına kullanacağınız ilaçları okuyorsunuz, hekim yeğleme edebiliyorsunuz, cerrahi müdahale yeğleme edebiliyorsunuz lakin bu dallar masum. Aileler de masum. Herkes benim üzere aramak mecburiyetinde değil. Araştırmak aşırı iri ortak proses istiyor. Şimdi ego adale sistemi kesinlikle çalışır, mızrap yapısı kesinlikle çalışır, insanoğlunun bebeklikten faiz yaşına derece öğrenmesi kesinlikle oluşur, beyni kesinlikle çalışır, tamamı bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Bir belgem yok, fizyoterapist değilim, hekim değilim lakin eksiksiz bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Okuduklarıma uyarınca evlatların kesinlikle bunu başarabileceğine ilişkin buradaki sistemi kurmaya çalıştım. Halen de yapılacak aşırı nesne var. İnşallah devletimizde ehil çıkanlar olur, inşallah bu bigünah evlatların dünyasına dokunmaya faktör olur. Onların mutlulukları yetiyor, onlar o derece seviniyorlar ki o devlet rastgele şeye değiyor."
