Kırklareli
Türkiye ile Yunanistan ortada 30 Ocak 1923'te imzalanan sözleşme göre meydana gelen popülasyon mübadelesinin anıları tazeliğini koruyor.
Yaklaşık birlikte çağ evvela yaşanmış olan göçle anne vatana dönen mübadillerin sert bir fazla fazla bugün yaşamda olmasa da geride bıraktıkları hatırat ve fotoğraflar çocuklara, torunlara aktarılıyor.
Yunanistan'da emniyet süresince taayyüş olanağı kalmayınca değişme kapsamında Türkiye'ye dönenler ortada arsa meydan Ali Özgüler'in büyükbabası ve babası da Kırklareli'nin Lüleburgaz ilçesine yerleştirildi.
Mübadeleden 3 sene sonraları Çiftlikköy köyünde dünyaya mevrut 96 yaşındaki Ali Özgüler, babası kadar ırgatlık yaparak hayatını idame ettirdi.
İki evladı ve 5 torunu olan, benzeri 13 sene evvela ölüm fail Özgüler, şimdilerde çağının şişman birlikte bölümünü radyonun başlangıcında ırlamak kulaktan yahut karye kahvesinde çayını yudumlayarak geçiriyor.
Özgüler'in hafızasında babasından dinlediği değişme hatıraları ise önceki günkü tazeliğini koruyor.
"Dedem ve babam öküz otomobiliyle hicret etmiş"
Özgüler, AA muhabirine, büyükbabası ile babası Ağuş Özgüler'in Yunanistan'dan Türkiye'ye öküz otomobiliyle hicret ettiklerini söyledi.
Dedesi ile babasının değişme yıllarında aşırı şişman güçlükler yaşadıklarını namına aktardığını tabir fail Özgüler, dinlediği anıların aklından birlikte çağ bile çıkmadığını kaydetti.
Dedesi ve babasının doğduğu köyü kullanmak istediğini tamlayan Özgüler, "Dedem ile babam değişme ile Türkiye'ye gelmişler. Babam burada evlenmiş. Çiftçilik yaparak geçimlerini sağlamışlar. Bu yer, köyde birlikte Rum'a ilişik çiftlikmiş. Buradaki muhacirler Yunanistan'a gitmiş, oradaki Türkler de buraya gelmişler. Bizimkiler burayı benimsemişler ve burada kalmışlar." niteleyerek konuştu.
Mübadele sonrası Türkiye'nin dedesine arazi ve homoseksüel verdiğini özetleyen Özgüler, şu şekilde konuştu:
"Dedem ve babam Bulgaristan üstünden Edirne'ye, elan sonraları köye gelmişler. Babamın doğduğu köye gitmeye aşırı düşünce ettim lakin nasip olmadı. 1940 ile 1941 yıllarını anlatamam, açlık, aş yok. Ot toplayanlar vardı. Öyle eyyam yaşadık ki deminden avlu var, mangır var, mangır var, değme bilinçlilik var. O devir birlikte bilinçlilik yoktu ki. Çarık vardı ayağımıza, altı yoktu. Keten çuvalları kerki ayaklarımıza sarardık, hakeza eyyam geçirdik. Bir titrem buğdayı harcamak düşüncesince dü kez giderdik. Hayvanlar da tığ de zorluk çekerdik. Yahudilere, Ermenilere ürünlerimizi satardık. Gazımızı, sabanımızı gereksinimlerimizi alırdık. Geçim aşırı zordu gerçekten."
