Iraklı gencin Avrupa imgesel çirkin iş görmüş olduğu sığınmacı kampında kabusa dönüştü

Bağdat

1999 Bağdat tevellütlü ve rüştiye mezunu Cebir, orak ayı ayında ülkesini bırakma ederek, insanoğlu kaçakçıları marifetiyle önceki Belarus’a gitti, peşi esna kanuncu sıfır yollarla Litvanya’ya denli ulaşabildi.

Ancak Iraklı gailesiz kalmış olduğu kampta çetin hayat koşulları ve çirkin muameleye dayanamayarak doğacak bulamadığı ülkesine değişmek mecburiyetinde kaldı.

Cebir, sıkıntılı ve umutsuzlukla sonuçlanan yolculuğunu Bağdat’ın eş-Şule bölgesindeki ağababa evinde AA muhabirine anlattı.

"Irak’ta imge görmediğim düşüncesince diyar dışına tedricen doğacak aramaya çalıştım." diyen Cebir, "Yüzlerce gailesiz denli burada okusam da çalışsam da birlikte obje elde edemeyeceğimi biliyorum. Ailem, Irak’ı bırakma etmeme karşıydı. Onlara dü haftalık geziye çıkıp art döneceğimi söyledim." halinde konuştu.

"Hapishaneden kaçarken esasen hapishanede berhayat olmak istemedim"

Bir ekip arkadaşla Belarus Büyükelçiliği'nden ara sınav aldıklarını ve 3 devir içinde bu ülkeye vardıklarını aktaran Cebir, şu halde bitmeme etti:

"Burada da 4 devir içinde birlikte insanoğlu kaçakçısıyla tanışarak bambaşka yere gitmeye çalıştık. Litvanya sınırına akla yatkın yola çıktık ve oradaki askeri yeri birlikte tane hiç ve duyurulmayan halde geçerek ülkeye antre yaptık. Benim hedefim; oradan Almanya’ya geçmekti. Ancak Litvanya’ya antre esnasında arkadaşlarımdan bir tanesi kamerasıyla kaynak almaya çalışınca askerler peşimizden koşarak bizi yakaladılar ve sığınmacı kampına bıraktılar. Kamptaki askerler bizlere baş döndürücü çirkin davranıyordu. Yemek ve meşrubat dair teessürat vardı ve ayrımcılığa sunulan kalıyorduk. Askerler bize; ‘Siz Araplar teröristsiniz ’diyordu ve bizi sopayla dövüyordu, menfez yaşartıcı doğal gürültü yağı lambası yağı güçlü kullanıyorlardı. Üzerimize kapik güçlü salıverdiler. Kaldığım kampın şişman kısmı 2003 sonrası dünyaya mevrut Iraklı gençlerden oluşuyordu. Ben, hapishaneden (Irak) kaçarken orada da hapishanelerde berhayat olmak istemedim ve vaziyeti görür görmez art kan dolaşımı sonucu aldım."

Kamptaki çirkin muameleye erinç tanıtım gösterisi karşıcı arkadaşlarından dü ferdin kayıplara karıştığını özetleyen Cebir, kendilerinden hala çav alınmadığını söyledi.

Ali Şakir Cebir, Iraklıların birlikte Suriye, Afganistan ve Afrika ülkelerinden de gençlerin kamplarda olduğunu kaydetti.

Irak’a değişmek istediğini bildirince de Irak makamları çeşidinden art getirildiğini anlatım fail Cebir, şuan yapım materyali satan birlikte dükkanda çalışarak, 3 erkek, 2 kız, ağababa ve anneden oluşan ailesinin geçimine araştırma görevlisi olmaya çalışıyor.

Sağ gözünü muharebede kaybeden baba

Genç Cebir’in 62 yaşındaki babası Şakir Cebir de, Irak’ta gençlerin geleceğinden bulut duyduğunu anlatım ederek, "Irak’ta çoluk çocuk hamaliye güçlü yapması imkansız durumda. Bu ülkede gençlere uğur boncuğu emek vermek fırsatı ve olanağı bulunmuyor. Hepsi ülkeden uzaklaşmak istiyor. Ben, değme şeye karşın oğlumun diyar dışına kaçmasını istemiyordum lakin tutamadım da. Evi, bu yaşta kurduğum birlikte tezgahta göveri satarak geçindiriyorum. 17 sene Musul'a ilişkin Sincar, Telafer ve Baac’da askeriye yaptım. İran-Irak Savaşı’nda iyi gözümü kaybettim lakin şu an maaşım güçlü yok." sanarak konuştu.